जुग भैंm बित्छ
मासिक चक्र त्यो
एक्लो जीवन
नारीको त्यो सौन्दर्य
छाउगोठमा कैद ।
घाम लागेन
पीडा छाउगोठमा
निर्दयी मान्छे
समाज, परिवार
नारी पिर्ने कुचक्र ।
मनै छ मैलो
तन सफाइ माग्ने
आस्थै छ बाधा
फेरिन्छ समय त
खुल्छ चेत कैले हो ?
त्यो छाउपडी
अछुत त्यो संस्कार
घरै निरीह
नारी हुनुको गर्व
छाउ बार्नु पवित्र ।
यौवनको श्राप
खुलेन छाउगोठ
दूर भो शिक्षा
बोझ भो समाज यो
उठ नारी, अति भो !
छोरी लाश भो !
साथ छुट्दा घरको
कर्म अधर्म
बिर्सिगो बाआमाले
समाज त अन्धो भो !
२०७४।१०।५
No comments:
Post a Comment